(၁၅)ေကာင္းျမတ္ေသာ သုစရုိက္တရားတုိ႔ကုိ က်င့္ျခင္း
ေရွးအခါက ကာသိတုိင္း၌ ဓမၼပါလမည္ေသာ ရြာတစ္ရြာ ရွိသည္။ ထုိဓမၼပါလ
ရြာသားတုိ႔သည္ အလွဴေပးျခင္း၊ သီလေဆာက္တည္ျခင္္း၊ တရားထုိင္ျခင္း စေသာ ကုသုိလ္ေကာင္းမႈ
တုိ႔ကုိ အျမဲဲျပဳသည္။
ထုိရြာ၌ မဟာဓမၼပါလ အမည္ရွိေသာ ပုဏၰားၾကီးရွိ၏။
ထုိပုဏၰားၾကီးတြင္ သားတစ္ေယာက္ ရွိသည္။ ဓမၼပါလ သတုိ႔သားဟု အမည္ရွိ၏။ ထုိဓမၼပါလ သတုိ႔သားသည္
အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ ဖခင္ပုဏၰားၾကီးက သူ႔ကုိ တကၠသုိလ္ျပည္သုိ႔
‘‘ခ်စ္သား၊ ဒိသာပါေမာကၡ ဆရာၾကီးထံ ပညာသြားေရာက္ဆည္းပူးပါ။ ဆရာၾကီးကုိလည္း ေငြအသျပာ တစ္ေထာင္ပူေဇာ္ပါ’’
ဟုဆုိကာ ေစလႊတ္လုိက္သည္။
ဓမၼပါလ သတုိ႔သားသည္ တကၠသုိလ္ဆရာၾကီးထံ
ေရာက္လွ်င္ အသျပာတစ္ေထာင္ ပူေဇာ္၍ ပညာသင္ယူသည္။ ရုိးသား၊ၾကဳိးစား၍ မၾကာမွီပင္ တပည့္ငါးရာတုိ႔၏
အၾကီးအမွဴးျဖစ္လာ၏။