၃၈ျဖာမဂၤလာ(၂၅)

( ၂၅ ) သူ႔ေက်းဇူးကို သိျခင္း

သူ႔ေက်းဇူးကို သိျခင္းသည္ မဂၤလာတစ္ပါး ျဖစ္သည္။

တစ္နည္းအားျဖင့္-ႀကီးပြားခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းတစ္ရပ္ ျဖစ္သည္။

လြန္ေလျပီးေသာအခါ ဗာရာဏသီျပည္တြင္ စိတ္ထားေကာင္းျမတ္ေသာ ဘုရင္တစ္ပါး အုပ္စိုးသည္။ တစ္ေန႔သ၌ နယ္စြန္နယ္ဖ်ားအရပ္တြင္ သူပုန္မ်ား ထၾကြေသာင္းက်န္းရာ ဘုရင္ကိုယ္တိုင္ပင္ သြားေရာက္ ႏွိမ္နင္းသည္။

သူပုန္မ်ားက ခ်ဳံခိုတိုက္ခိုက္ရာ ဘုရင္သည္ အေရးနိမ့္သြားသည္။ အေဖာ္မ်ားႏွင့္ကြဲကာ ရြာတစ္ရြာသို႔ ေရာက္သြားသည္။ ျမင္းစီးလ်က္ တစ္ကိုယ္တည္း ေရာက္လာေသာဘုရင္ကို ေတြ႔ေသာအခါ ရြာသားတို႔သည္ မင္းမွန္းမသိၾက။ ေၾကာက္လန္႔ထြက္ေျပးၾကသည္။ ရြာသားတစ္ေယာက္ကမူ ထြက္မေျပး၊ လမ္းမွားလာသူ ခရီးသြားမင္းခ်င္းတစ္ေယာက္ဟူ၍ ထင္မွတ္ကာ ခရီးဦးႀကိဳျပဳသည္။

ဘုရင္က မိမိမင္းျဖစ္ေၾကာင္း ဖြင့္မေျပာ။ မင္းခ်င္းေယာက်္ားအျဖစ္ျဖင့္ ၄-၅ ရက္ တည္းခိုေနထိုင္သည္။ ရြာသားႏွင့္ ဇနီးတို႔ကလည္း ေကာင္းစြာပင္ လက္ခံေကၽြးေမြးျပဳစုထားသည္။ ရက္သတၱပတ္ခန္႔ ၾကာ၍ ဘုရင္သည္ ရြာမွ ထြက္ခြါသြားမည္ျပဳသည္။ မသြားမီ သူေနထိုင္ရာ မင္းေနျပည္သို႔ လာေရာက္လည္ပတ္ရန္ မွာၾကားသည္။

အေဆြ၊ ကၽြႏ္ုပ္ကို ျမင္းစီးႀကီး-ဟူ၍ ေခၚပါသည္။ ျမိဳ႔ေတာ္သို႔ သင္လာလွ်င္ ေတာင္တံခါးေစာင့္အား ျမင္းစီးႀကီးအိမ္ကို ပို႔ေပးပါဟု ေျပာပါ။ သူက လိုက္ပို႔ေပးပါလိမ့္မည္-ဟူ၍ မွာၾကားသြားသည္။

ဘုရင္သည္ ထိုရြာမွ ထြက္ခြါျပီး မၾကာမီ စစ္သည္ဗိုလ္ပါတို႔ကို စုရံုးကာ သူပုန္မ်ားကို ထပ္မံတိုက္ခိုက္သည္။ သူပုန္မ်ား အေရးနိမ့္သြားသည္။ ဘုရင္သည္ ေအာင္ပြဲခံကာ ေနျပည္ေတာ္သို႔ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။

ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ေသာအခါ ဘုရင္က ေတာင္တံခါးေစာင့္အား-ရြာသားတေယာက္ လာလိမ့္မယ္။ ျမင္းစီးႀကီးအိမ္ကို ပို႔ေပးပါဟု ဆိုလိမ့္မယ္။ ထိုသူ႔ကို ငါ့ထံ ခ်က္ခ်င္းပို႔ေပးပါ-ဟု မွာၾကားထားသည္။

ထို႔ေနာက္ ရြာသား၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးကို ေအာက္ေမ့လ်က္ ရြာသားအလာကို ေမွ်ာ္ေနသည္။ ရြာသားကား ေပၚမလာေပ။

ဤတြင္ ရြာသားေရာက္လာေစရန္ အၾကံျဖင့္ ဘုရင္က စီစဥ္သည္။ ရြာသားေနေသာရြာကို အခြန္မ်ား တိုး၍ ေကာက္ခံေစသည္။ ထိုအခါ အဆိုပါရြာမွ ရြာသားမ်ားသည္ မင္းအား ျပဳစုခဲ့ေသာ ရြာသားထံ ခ်ဥ္းကပ္၍-အေဆြ၊ သင့္မိတ္ေဆြ ျမင္းစီးႀကီး ေရာက္လာျပီးမွ ငါတို႔မွာ အခြန္မ်ားတိုး၍ ေဆာင္ေနရသည္။ ျမင္းစီးႀကီးထံ သင္သြားပါ။ အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာျပ၍ အခြန္မွ လြတ္ျငိမ္းခြင့္ရေအာင္ ေဆာင္ရြက္ပါ-ဟူ၍ ၀ိုင္း၀န္း ေျပာဆိုၾကသည္။

ရိုးသားလွေသာ ရြာသားလည္း မေနသာေတာ့ ေနျပည္ေတာ္သို႔ တက္သြားသည္။ ျမင္းစီးႀကီးမွာသည့္အတိုင္း သြားေရာက္ရာ ဘုရင့္ထံ ေရာက္သြားသည္။ ထိုအခါ သူ႔မိတ္ေဆြ ျမင္းစီးႀကီးဆိုသူမွာ သာမန္ မင္းခ်င္းတေယာက္ မဟုတ္၊ ဘုရင္မင္းျမတ္ ျဖစ္ေနသည္ကို အံ႔ၾသစြာ သိရွိရသည္။

ေက်းဇူးသိတတ္ေသာ ဘုရင္သည္ ရြာသားကို ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ႀကိဳဆိုသည္။ အစားေကာင္း အေသာက္ေကာင္းမ်ား ေကၽြးေမြးသည္။ အ၀တ္သစ္မ်ား ဆင္ယင္ေပးသည္။ ရြာသားေနေသာရြာကိုလည္း အခြန္အခမ်ားမွ ခ်က္ခ်င္း လြတ္ျငိမ္းခြင့္ ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ျပင္ ရြာသား၏ မယားကိုလည္း ေခၚယူေစသည္။ နန္းေတာ္အနီးတြင္ အိမ္သစ္ေဆာက္ေပးကာ မေၾကာင့္မက် ေနထိုင္ေစသည္။ ထိုမွ်မက မင္းစည္းစိမ္ တ၀က္ကိုပါ ခြဲေ၀ေပးသည္။

ထိုအခါ အိမ္ေရွ႔မင္းႏွင့္ မွဴးမတ္တို႔ မေက်မနပ္ျဖစ္ၾကသည္။ ဤတြင္ ဘုရင္က ျဖစ္ပ်က္ပံု အလံုးစံုကို ေျပာျပသည္။ ငါ စစ္ရႈံး၍ ဒုကၡေရာက္စဥ္ ငါ့ေက်းဇူးရွင္ သည္ရြာသားက ကယ္၍သာ ငါ တဖန္ စစ္ေအာင္ရသည္။ သူ႔ေက်းဇူး ႀကီးလွေပသည္။ ေလာက၌ ေက်းဇူးျပဳသူကို တုံ႔ျပန္ပူေဇာ္ရမည္မွာ သူေတာ္ေကာင္းတို႔၏ က်င့္စဥ္ျဖစ္သည္-ဟူ၍ ဆံုးမေျပာဆိုသည္။

ထိုအခါတြင္မွ အိမ္ေရွ႔မင္းႏွင့္ မွဴးမတ္တို႔သည္ အျမင္မွန္ရကာ ေက်နပ္သြားၾကေလသည္။

(အကိုး)။ ။ ၅၅၀-မဟာအႆာေရာဟဇာတ္။

မင္းယုေ၀

(ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၀၃-ခု ၾသဂုတ္လ)