( ၂၆ ) သင့္ေလ်ာ္ေသာအခါ၌ တရားနာျခင္း
သင့္ေလ်ာ္ေသာအခါ၌ တရားနာျခင္းသည္ မဂၤလာတစ္ပါး ျဖစ္သည္။
တစ္နည္းအားျဖင့္-ႀကီးပြားခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းတစ္ရပ္
ျဖစ္သည္။
ေအာက္ပါဇာတ္ေတာ္ကို သာဓကအျဖစ္ တင္ျပပါသည္။
တစ္ရံေရာအခါ ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ စမၸာျပည္ရွိ ဂဂၢရာေရကန္အနီး၀ယ္
သီတင္းသံုးလ်က္ ရွင္လူအမ်ားအား တရားေဟာေတာ္မူသည္။
ထိုစဥ္ ကန္အတြင္း၌ေနေသာ ဖားငယ္တစ္ေကာင္သည္ ေရကန္ထဲမွ ထြက္လာသည္။
ပရိသတ္အစြန္ တစ္ေနရာ၌ ၀ပ္လ်က္-သည္အသံသည္ တရားေတာ္၏ အသံပင္ျဖစ္၏-ဟူ၍ အာရံုျပဳကာ နာယူလ်က္ရွိသည္။
ထိုအခိုက္ ႏြားေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္သည္လည္း ထိုေနရာသို႔ ေရာက္လာသည္။
၀င္ေရာက္ တရားနာယူသည္။ တရားနာရာ၌ သူသည္ ႏြားေမာင္းသည့္ ႏွင္တံတုတ္ကို ေထာက္လ်က္ နာယူသည္။
ထိုအခါ သူ၏ ႏွင္တံတုတ္သည္ ဖားငယ္၏ ဦးေခါင္းေပၚသို႔ မေတာ္တဆ ေထာက္မိသြားသည္။ ဖားငယ္သည္
ထိခိုက္ဒဏ္ရာရကာ ထိုေနရာမွာပင္ ေသဆံုးသြားရွာသည္။
ဖားငယ္သည္ တရားေတာ္၏ အနက္အဓိပၸါယ္ကို မသိ။ သို႔ရာတြင္ တရားေတာ္ကို
အာရံုျပဳလ်က္ ၾကည္သာရႊင္လန္းေသာစိတ္အစဥ္ရွိေနစဥ္ ေသဆံုးသြားသျဖင့္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၀ယ္
နတ္သားသြားျဖစ္သည္။ ေရႊဗိမာန္၌ နတ္သမီး အျခံအရံေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ စံစားရသည္။ မ႑ဴကေဒ၀ပုတၱ
(ဖားနတ္သား) ဟူ၍ အမည္တြင္သည္။
ထိုဖားနတ္သားသည္ အတိတ္ဘ၀က ဖားသူငယ္ျဖစ္ခဲ့ပံုႏွင့္ ဘုရားရွင္၏တရားေတာ္ကို
နာခဲ့ရသျဖင့္ ယခုကဲ့သို႔ နတ္သားျဖစ္လာခဲ့ရပံုကို ဆင္ျခင္မိသည္။ သို႔ျဖင့္ သူသည္ အျခံအရံမ်ားႏွင့္တကြ
လူ႔ျပည္သို႔ ဆင္းလာသည္။ တရားေဟာေနေသာ ဘုရားရွင္ကို သြားေရာက္ဖူးေျမာ္သည္။ ဘုရားရွင္သည္
ဖားနတ္သား၏ျဖစ္ေၾကာင္း ကုန္စင္ကို တန္ခိုးေတာ္ျဖင့္ သိေတာ္မူျပီးျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္
တရားနာပရိတ္သတ္မ်ား ထင္ရွားစြာသိေစလို သျဖင့္ ဖားနတ္သားကို အက်ိဳးအေၾကာင္း ေမးျမန္းသည္။
ဖားနတ္သားကလည္း ျဖစ္ပ်က္ပံုအလံုးစံုကို ေလွ်ာက္ထားသည္။
ထိုအခါ ဘုရားရွင္သည္ တရားနာျခင္း၏ အက်ိဳးကို ရွင္းလင္းေဟာေျပာေတာ္မူသည္။
နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားကိုလည္း ဆက္လက္ေဟာေျပာေတာ္မူသည္။ တရားအဆံုးတြင္ ဖားနတ္သားသည္
ေသာတာပန္တည္ သြားသည္။ တရားနာပရိသတ္တို႔လည္း ထူးျမတ္ေသာအက်ိဳးေက်းဇူးကို ခံစားရရွိေလသည္။
(အကိုး။ ။ မ႑ဴကေဒ၀ပုတၱ၊ ဖားနတ္သား၀တၳဳ၊ ၀ိမာနအ႒ကထာ)
( မင္းယုေ၀)
( ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၀၃၀-ခု စက္တင္ဘာလ)
No comments:
Post a Comment