၃၈ျဖာမဂၤလာ(၂၀)

( ၂၀ ) ေသရည္ေသာက္စားျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္း

ေသရည္ေသာက္စားျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ျခင္းသည္ မဂၤလာတစ္ပါး ျဖစ္ပါသည္။

တစ္နည္းအားျဖင့္-ႀကီးပြားခ်မ္းသာျခင္း၏ အေၾကာင္းတစ္ရပ္ ျဖစ္သည္။

ေရွးသေရာအခါ ဗာရာဏသီျပည္တြင္ အလြန္ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာေသာ သူေဌးတစ္ဦးရွိသည္။ သူေဌးႀကီးသည္ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာသည္ႏွင့္အမွ် ကုသုိလ္ေကာင္းမႈတို႔ကိုလည္း အထူးျပဳသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြယ္လြန္ေသာအခါ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၌ သိၾကားမင္း သြားျဖစ္သည္။

သူေဌးႀကီးတြင္ သားတစ္ေယာက္တည္းသာ ရွိသည္။ အေမြပစၥည္းတို႔ကို ထိုသားတစ္ဦးတည္းသာ ရရွိသည္။ သူေဌးသားကား မလိမၼာ၊ မိုက္မဲသူ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဥစၥာတို႔ကို အက်ိဳးရွိေအာင္ မသံုး၊ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖဳန္းတီးပစ္၏။

သူသည္ အေပါင္းအေဖာ္ အျခံအရံတို႔ႏွင့္အတူ အရက္ေသာက္သည္။ ပြဲလမ္းသဘင္ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ၾကည့္ရႈသည္။ အစားအစာမ်ိဳးစံုကို စားသည္။ မိန္းမတို႔ကိုေခၚ၍ ေပ်ာ္ပါးသည္။ ဤသို႔သံုးျဖဳန္းလာရာ အေဖထားခဲ့ေသာ ဥစၥာတို႔သည္ တစ္စတစ္စ ကုန္ခန္းသြားေလသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူေဌးသားမွာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးကာ အထီးက်န္ဘ၀သို႔ ေရာက္သြားသည္။ ေဟာင္းႏြမ္းေသာ အ၀တ္တို႔ကို ၀တ္ဆင္လ်က္ ဆင္းရဲစြာ ေနထိုင္စားေသာက္ရသည္။

ဖခင္ျဖစ္သူ သိၾကားမင္းသည္ ဆင္ျခင္ၾကည့္ေသာ္ သား၏ျဖစ္ပ်က္ပံုအလံုးစံုကို သိျမင္သြားေလသည္။ ဤတြင္ သားကိုခ်စ္ခင္သျဖင့္ လူ႔ျပည္သို႔ဆင္းလာသည္။ သားအား ေတာင့္တတိုင္း အလိုရွိရာေပးေသာ ဣစၧာသယ အိုးကို ေပးအပ္သည္။

အေမာင္-ဤအိုးသည္ လိုရာကို ရေစေသာ ဣစၧာသယအိုး ျဖစ္သည္။ သင့္အလိုရွိရာ ေတာင့္တ၍ အသံုးျပဳပါ။ ဤအိုးကိုလည္း မကြဲေအာင္ သတိျဖင့္ ထိန္းသိမ္းထားပါ။ ေနာက္ထပ္ ငါ မေပးႏိုင္ေတာ့ပါ-ဟူ၍ ေျပာဆိုမွာၾကား၏။ ထို႔ေနာက္ နတ္ျပည္သို႔ ျပန္ၾကြသြားေလသည္။

သူေဌးသားသည္ ၀မ္းေျမာက္မဆံုး ျဖစ္၏။ အလိုရွိရာကို ေတာင့္တရာ အိုးထဲတြင္ ေပၚလာ၏။ ယင္းတို႔ကို သံုးစြဲ၏။ မၾကာမီ ေသအရက္ကို ေတာင့္တ၍ ေသာက္စားမူးယစ္ျပန္သည္။ တေန႔သ၌ သူေဌးသားသည္ အရက္ကို ေတာင့္တ၍ ေသာက္စားျပီး အလြန္မူးယစ္ေသာအခါ ဖခင္ သိၾကားမင္း မွာေသာစကားကို အေလးမျပဳ၊ အရက္မူးမူးျဖင့္ ဣစၧာသယအိုးကို ေျမႇာက္ခ်ည္ ဖမ္းခ်ည္ ျပဳ၍ ကစားသည္။ တႀကိမ္တြင္ အိုးကို ေျမႇာက္ကာ လက္ျဖင့္ဖမ္းရာ မမိ၊ ေခ်ာ္ထြက္သြား၍ အိုးသည္ ေျမသို႔က်ကာ ကြဲေလ၏။

ထိုအခ်ိန္မွစ၍ သူေဌးသားသည္ တဖန္ ဆင္းရဲမြဲေတသြားျပန္သည္။ ဖခင္သိၾကားမင္းသည္ အရက္သမားကို ထပ္မံ မ,မစႏိုင္ေတာ့ေပ။ သူေဌးသားသည္ အ၀တ္ႏြမ္းကို ၀တ္လ်က္ ခြက္လက္စြဲကာ ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ ရသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူတပါး၏ အိမ္နံရံကို မွီလ်က္ ေသဆံုးသြားေလသတည္း။

( က်မ္းကိုး) ၅၅၀-သုရာဃဋဇာတ္။

( မင္းယုေ၀)

( ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၀၃-ခု မတ္လ)