၃၈ျဖာမဂၤလာ(၆)

( ၆ ) မိမိကိုယ္ကို ေကာင္းစြာ ေစာင့္ထိန္းျခင္း

မိမိကုိယ္ကို ေကာင္းစြာေစာင့္ထိန္းျခင္းသည္ မဂၤလာတစ္ပါးျဖစ္သည္။

ေရွးသေရာအခါ ဗာရာဏသီမင္းတစ္ပါးတြင္ သားတစ္ေထာင္ရွိသည္။ ထိုသားတစ္ေထာင္ထဲမွ အငယ္ဆံုး မင္းသားသည္ မိမိ မင္းမျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ဆင္ျခင္မိသည္။ နန္းေတာ္သို႔ ဆြမ္းစားၾကြလာေသာ ပေစၥကဗုဒၶါတို႔က သင္-မင္းသား ဂႏၶာရတိုင္း တကၠသိုလ္ျပည္သို႔ ခုနစ္ရက္ျဖင့္ အေရာက္သြားႏိုင္လွ်င္မူ ထိုျပည္၌ မင္းျဖစ္လိမ့္မည္။ သို႔ရာတြင္ လမ္းခရီး၌ ေတာအုပ္တစ္ခုကို ျဖတ္သန္းသြားရမည္။ ထိုေတာအုပ္၌ ဘီလူးမတို႔ရွိသည္။ သူတို႔က အာရံုငါးပါးျဖင့္ ျဖားေယာင္းဖ်က္ဆီးၾကလိမ့္မည္။ ထိုအာရံုငါးပါးေနာက္သို႔ မလိုက္ဘဲ မိမိစိတ္ကို ေစာင့္ထိန္းႏိုင္လွ်င္ သင္-မင္းျဖစ္မည္။ ထိုသို႔မဟုတ္က ဘီလူးစားခံရလိမ့္မည္-ဟူ၍ မိန္႔ေတာ္မူၾကသည္။ မင္းသားလည္း အရွင္ျမတ္တို႔၏ သတိေပးခ်က္ကို နာယူကာ အေဖာ္ငါးဦးႏွင့္အတူ တကၠသိုလ္ျပည္သို႔ ထြက္ခြါသြားသည္။

 မၾကာမီ ေတာအုပ္သို႔၀င္မိသည္။ ထိုေတာအုပ္တြင္ ဘီလူးမတို႔သည္ လူေယာင္ဖန္ဆင္းလ်က္ အဖိုးတန္ အ၀တ္တန္ဆာမ်ား ၀တ္ဆင္ထားၾကသည္။ သူတို႔ကိုေတြ႔ေသာအခါ အေဖာ္ငါးဦးအနက္ တစ္ဦးသည္ မိန္းမလွဟန္ ဖန္ဆင္းထားေသာ ဘီလူးမ၏အဆင္းကို မတပ္မက္ဘဲမေနႏိုင္။ စိတ္ကိုမထိန္းႏိုင္။ ေနာက္ခ်န္ေနရစ္သည္။ ဤတြင္ ဘီလူးမက အဆင္းျဖင့္ ျမဴဆြယ္ျပီးလွ်င္ ထိုသူကို စားလိုက္ေလသည္။

ဤသို႔ အဆင္းကို တပ္မက္သူအား စားျပီးေနာက္ ဘီလူးမတို႔သည္ ေတးသံ၊ တူရိယာစသည့္ အသံျဖင့္ ျမဴဆြယ္ျပန္သည္။ မင္းသား၏ က်န္အေဖာ္ေလးေယာက္အနက္မွ တစ္ဦးမွာ အသံကို တပ္မက္သူျဖစ္သည္။ ထိုသူသည္ မထိန္းႏိုင္၊ ေနာက္ခ်န္ေနရစ္ျပန္သည္။ ဘီလူးမတို႔က ထိုသူ၏ အႀကိဳက္ကိုေဆာင္ျပီးေနာက္ စားျပန္ေလသည္။

ထို႔ေနာက္ အနံ႔၊ အရသာ၊ အေတြ႔တို႔ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျမဴဆြယ္ၾကျပန္သည္။ မင္းသား၏ က်န္အေဖာ္ သံုးေယာက္မွာ မထိန္းႏိုင္ၾက၊ တစ္ေယာက္ျပီး တစ္ေယာက္ ေနရစ္ခဲ့ရာမွ ဘီလူးမတို႔၏ အစာ ျဖစ္သြားေလသည္။

ေနာက္ဆံုး၌ မင္းသားတစ္ဦးတည္းသာ က်န္ေတာ့သည္။ ဘီလူးမတစ္ေယာက္က-ဤေယာက်္ားသည္ အလြန္သတိ ရွိသည္။ မိမိ၏ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါးကို ထိန္းႏိုင္သည္။ သို႔ရာတြင္ ဤသူကို မရ-ရေအာင္ ျဖားေယာင္းမည္။ ဤသူ႔အသားကို စားျပီးမွ ျပန္ေတာ့မည္-ဟူ၍ ၾကံစည္သည္။ မိန္းမပ်ိဳေယာင္ေဆာင္လ်က္ မင္းသားေနာက္က ကပ္၍ လိုက္သြားသည္။

ခရီးလမ္းတြင္ ေတြ႔သူမ်ားက ေမးရာ ဘီလူးမက-ေရွးကသြားေသာ မင္းသားသည္ မိမိခင္ပြန္းျဖစ္သည္ဟု လိမ္ညာေျပာဆို၏။ မင္းသားကမူ သူ၏မယား မဟုတ္။ ဘီလူးမ ျဖစ္သည္ဟု ဆို၏။ ခရီးသြားအမ်ားစုသည္ ဘီလူးမစကားကိုပင္ အမွန္ထင္ၾက၏။

ေနာက္ဆံုးတြင္ တကၠသိုလ္ျပည္သို႔ ေရာက္သြားသည္။ မင္းသားသည္ ျမိဳ႔တံခါးအနီး ဇရပ္တစ္ခု၌ နားေနသည္။ ဘီလူးမက မင္းသား၏ ဘုန္းကံေၾကာင့္ ဇရပ္အတြင္းသို႔ မ၀င္ႏိုင္။ အလြန္လွပေသာ မိန္းမပ်ိဳအသြင္ ဖန္ဆင္းကာ ဇရပ္တံခါး၌ ရပ္ေနသည္။

ထိုအခိုက္ တကၠသိုလ္ျပည့္ရွင္ ဘုရင္ေရာက္လာျပီး ထိုဘီလူးမကိုျမင္လွ်င္ ႏွစ္သက္သြားသည္။ မင္းသားက ရွင္းလင္းေျပာျပေသာ္လည္း မနာယူ။ အရွင္ ေယာက်္ားမရွိသူျဖစ္သည္-ဆိုကာ ဘီလူးမကို သိမ္းပိုက္လိုက္သည္။ မိဖုရားႀကီးအရာ၌ ထားေလသည္။

ထိုညမွာပင္ ဘုရင္အိပ္ေပ်ာ္လွ်င္ ဘီလူးမသည္ မိမိအေဖာ္တို႔ထံသို႔သြား၍ ဘီလူးတို႔ကိုေခၚလာခဲ့သည္။ သူသည္ ဘုရင္ကို ကိုက္သတ္စားသည္။ က်န္ဘီလူးတို႔က နန္းတြင္းရွိ လူအားလံုးကို စားပစ္ၾကသည္။ နံနက္မိုးေသာက္ေသာ္ အရိုးမ်ားျပည့္ႏွက္ေနေသာ နန္းေတာ္ကို လူတို႔ျမင္ၾကရသည္။ ထိုအခါမွ မင္းသားကို ေလးစားျမတ္ႏိုး ယံုၾကည္သြားၾကသည္။ ထိုေယာက်္ားသည္ သတိ-ပညာႏွင့္ ျပည့္စံုသည္။ မိမိကိုယ္ကို ေကာင္းစြာထိန္းသိမ္းႏိုင္သူ ျဖစ္သည္။ ထိုသူကို မင္းေျမႇာက္ရေသာ္ ငါတို႔တိုင္းျပည္ ခ်မ္းသာ၍ စည္ပင္ သာယာ ၀ေျပာလိမ့္မည္-ဆိုကာ မင္းသားကို မင္းေျမႇာက္ၾကေလသည္။ မင္းသားသည္ မိမိကိုယ္ကို ေကာင္းစြာ ေစာင့္ထိန္းျခင္းတည္းဟူေသာ မဂၤလာကို က်င့္သံုးလိုက္နာသျဖင့္ ဘုရင္အျဖစ္ကို ရရွိသြားေလသည္။

( အကိုး။ ။ ငါးရာ့ငါးဆယ္ ေတလပတၱဇာတ္ )