၃၈ျဖာမဂၤလာ(၄)

( ၄ ) သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာအရပ္၌ ေနျခင္း

သင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္ေသာအရပ္၌ ေနရျခင္းသည္ မဂၤလာတစ္ပါးျဖစ္သည္။

တစ္ခါေသာ္ ဘီလံုးငွက္ တစ္ေကာင္သည္ မိမိေနထိုင္က်က္စားရာ လယ္ကြင္းျပင္မွလြန္၍ အျခားအရပ္သို႔ သြားေရာက္ က်က္စားသည္။ ထိုစဥ္ သိမ္းငွက္တစ္ေကာင္သည္ ဘီလံုးငွက္ကို ေတြ႔ျမင္ကာ ထိုးသုတ္သြားေလသည္။

ဘီလံုးငွက္သည္ သိမ္းငွက္လက္တြင္ ပါသြားစဥ္ ငါ့အရပ္မဟုတ္၍ သိမ္းငွက္၏ ထိုးသုတ္ျခင္းကို ခံရသည္။ ငါ့အရပ္ျဖစ္ပါမူ သိမ္းငွက္သည္ ထိုးသုတ္ႏိုင္မည္မဟုတ္-ဟူ၍ ျမည္တမ္း ငိုေၾကြးသည္။

ထိုအခါ သိမ္းငွက္က မခံခ်င္။ မိမိသည္ အရြယ္ ၁-ေတာင္ေက်ာ္ရွိသည္။ ဘီလံုးငွက္ကား လက္တစ္၀ါးခန္႔သာ ရွိသည္။ မိမိကဲ့သို႔ ခြန္အားႀကီးေသာသူကို မႏိုင္ႏိုင္ဟု ခံယူထားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဟယ္-ဘီလံုးငွက္၊ သင္၏အရပ္ကား အဘယ္နည္း-ဟူ၍ ေမးျမန္းသည္။ ဘီလံုးငွက္ကလည္း ငါ၏အရပ္ကား ထြန္စာခဲရွိရာ လယ္ကြင္းျပင္တည္း-ဟူ၍ အားမာန္အျပည့္ျဖင့္ ျပန္ေျပာသည္။

သိမ္းငွက္က သင္၏အရပ္၌ ရွိေသာ္လည္း ငါကဲ့သို႔ေသာ ႀကီးမား၍ ခြန္အားရွိသူကို သင္ အန္တုႏိုင္မည္ေလာ။ ငါ့လက္က သင္လြတ္ႏိုင္မည္ေလာ-ဟု ဆို၏။

ဘီလံုးငွက္ကလည္း အန္တုႏိုင္ပါသည္။ လြတ္ႏိုင္ပါသည္-ဟု ရဲရင့္စြာ ေျပာၾကားသည္။

ေကာင္းျပီ။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ သင့္ကို ယခု ငါလႊတ္လိုက္မည္။ သင့္အရပ္သို႔ သြား၍ ငါ့ကို ခုခံေလာ့။ သိမ္းငွက္က ဤသို႔ဆိုကာ ဘီလံုးငွက္ကို လႊတ္လို္က္သည္။ ဘီလံုးငွက္လည္း မိမိ က်က္စားရာ လယ္ကြင္းျပင္သို႔ ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ျပန္သြားသည္။ ေရာက္ေသာ္ ေျမစိုင္ခဲႀကီး တစ္ခုေပၚ၌ ရပ္လိုက္သည္။

အို-သိမ္းငွက္ႀကီး၊ အသင္စြမ္းလွ်င္ လာေလာ့။

သိမ္းငွက္လည္း ဟယ္-ဘီလံုးငွက္ ငါ့လက္မွ သင္လြတ္ႏိုင္မည္ေလာ-ဟူ၍ ႀကံဳး၀ါးကာ လ်င္ျမန္စြာ ပ်ံသန္းလာသည္။ အနီးသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္ အရွိန္ျပင္းစြာျဖင့္ ပ်ံဆင္း၍ ဘီလံုးငွက္ကို ထိုးသုတ္လိုက္သည္။

ဤတြင္ ဘီလံုးငွက္လည္း ေျမစိုင္ခဲေပၚမွ ရုတ္တရက္ဆင္း၍ ေျမစိုင္ခဲေအာက္အၾကားသို႔ ၀င္ေနလိုက္ေလသည္။ ထိုအခါ သိမ္းငွက္သည္ ဘီလံုးငွက္ကို မသုတ္မိ၊ အရွိန္လည္း မသတ္ႏိုင္၊ ေျမစိုင္ခဲကို ရင္ျဖင့္ တိုက္မိသြားသည္။ တစ္ခဏအတြင္းပင္ ရင္ကြဲ၍ ေသဆံုးသြားေလသည္။

ဘီလံုးငွက္သည္ ေျမစိုင္ခဲအၾကားမွ ထြက္လာျပီးလွ်င္ သိမ္းငွက္ေသ၏ ကိုယ္ေပၚ၌ နားလ်က္-ငါသည္ သင့္တင့္ ေလ်ာက္ပတ္ေသာအရပ္ကို အမွီျပဳေသာေၾကာင့္ အင္အားႀကီးသူကိုပင္ အႏိုင္ရေလသည္-ဟူ၍ ဆိုေလသတည္း။

အကိုး။ ငါးရာ့ငါးဆယ္ သကုဏဂၣိဇာတ္။