( ၁ ) သူမိုက္ကို မေပါင္းေဖၚျခင္း
သူမိုက္ကို မေပါင္းေဖာ္ျခင္း မဂၤလာသည္ မဂၤလာတစ္ပါးျဖစ္၏။
ေရွးသေရာအခါ ဗာရာဏသီျပည္တြင္ ဒဓိ၀ါဟနမင္း စိုးစံသည္။ တစ္ေန႔သ၌
မင္းသည္ ျမစ္ထဲ၌ေမ်ာပါလာေသာ ေရႊေရာင္အဆင္းရွိသည့္ သရက္သီးတစ္လံုးကို ရရွိသည္။ ထိုသရက္သီးကို
သံုးေဆာင္ၾကည့္ရာ ခ်ိဳျမိန္၍ ထူးျခားေကာင္းမြန္ေသာ အနံ႔အရသာႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ကို သိရသည္။
ထိုသရက္သီးကို စားျပီး အေစ့ကို ဥယ်ာဥ္၌ ႏို႔ရည္ေလာင္း၍ စိုက္ပ်ိဳးေစ၏။ သံုးႏွစ္ၾကာေသာ္
ထိုသရက္ပင္သည္ အလြန္ခ်ိဳသည့္အသီးကို သီး၏။
မင္းသည္ သရက္သီးမ်ားကို ကိုယ္တိုင္လည္း သံုးေဆာင္သည္။ အခ်ိဳ႔ကို
အျခားေသာမင္းမ်ားထံသို႔လည္း လက္ေဆာင္ေပးသည္။ သို႔ရာတြင္ မ်ိဳးပြားမည္စိုးေသာေၾကာင့္
လက္ေဆာင္မေပးမီ သရက္သီး၏ အညြန္႔အေညႇာက္ျဖစ္မည့္ေနရာကို ဖားရိုးစူးႏွင့္ ထိုးျပီးမွ
ေပးပို႔သည္။
လက္ေဆာင္ရေသာ မင္းတို႔သည္ သရက္သီးကိုစား၍ အေစ့ကို စိုက္ေစသည္။
အပင္မေပါက္ေပ။ မင္းတစ္ပါးသည္ သရက္သီး၏အရသာကို ခါးေအာင္လုပ္ႏိုင္ေသာ ဥယ်ာဥ္းမွဴးတစ္ဦးကို
ဒဓိ၀ါဟနမင္းထံ ေစလႊတ္သည္။ ဥယ်ာဥ္မွဴးအျဖစ္ ခစားေစသည္။ ထိုဥယ်ာဥ္မွဴးသည္ သရက္ပင္အနီး၌
တမာပင္၊ ေခြးေတာက္ပင္တို႔ကို စိုက္၏။ ထိုအပင္တို႔ ႀကီးထြားလာေသာအခါ သရက္ပင္အျမစ္ႏွင့္ ေရာယွက္၍
သြားသည္။ ထိုသရက္ပင္၏အသီးမ်ားမွာ တမာ၊ေခြးေတာက္ပင္တုိ႔၏ အျမစ္တုိ႔ႏွင့္ေရာယွက္ၾကီးထားရ၍ ခါးသြားၾကေလသည္။ ဥယ်ာဥ္မွဴးလည္း ထြက္ေျပးသြား၏ ။
ဒဓိ၀ါဟနမင္းသည္ သရက္သီးမ်ား ခါးလာေသာအေၾကာင္းရင္းကို ဘုရားေလာင္း
ပညာရွိ အမတ္အား စူးစမ္းေစသည္။ ပညာရွိအမတ္က တမာပင္၊ ေခြးေတာက္ပင္တို႔ေၾကာင့္ သရက္သီး
ခါးရပါ၏-ဟု ေလွ်ာက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ထိုအပင္တို႔ကို အျမစ္ႏွင့္တကြ ႏုတ္ေစျပီး ေျမၾသဇာသစ္၊
ေျမၾသဇာေကာင္းမ်ား ေကၽြးေစသည္။ ႏို႔ရည္၊ သကာရည္၊ နံ႔သာရည္တို႔ျဖင့္ သြန္းေလာင္းေစသည္။
သို႔ျဖင့္ ေနာက္ထပ္၍ သရက္သီးမ်ား သီးလာေသာအခါ သရက္သီးတို႔သည္
မူလအတိုင္း ခ်ိဳျမိန္လာသည္။ ထူးကဲေသာ အနံ႔အရသာႏွင့္ ျပည့္စံုလာေလသည္။
ထိုအခါ ပညာရွိတို႔က အသက္မဲ့ေသာ အရာပင္လွ်င္ မေကာင္းေသာအေပါင္းအေဖာ္ႏွင့္
ေပါင္းေဖာ္ရ၍ ပ်က္စီးရေသးသည္။ အသက္ရွိေသာ သတၱ၀ါတို႔ကား မေကာင္းေသာအေပါင္းအေဖာ္ႏွင့္
ေပါင္းေဖာ္ေသာ္ အဘယ္ဆိုဖြယ္ရာ ရွိအံ႔နည္း-ဟူ၍ ဆိုၾကေလသည္။
( ၅၅၀-ဒဓိ၀ါဟနဇာတ္)
No comments:
Post a Comment