၃၈ျဖာမဂၤလာ(၁၂)

( ၁၂ ) သား မယားကို ေကာင္းစြာ ေကၽြးေမြး ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း

သား မယားကို ေကာင္းစြာ ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ျခင္းသည္ မဂၤလာတစ္ပါး ျဖစ္၏။

ႀကီးပြားျခင္း၏ အေၾကာင္းတစ္ရပ္ ျဖစ္၏။

ေရွးသေရာအခါ ဗာရာဏသီျပည္၀ယ္ ျဗဟၼာဒတ္မင္းသည္ မင္းျပဳ၏။ ထိုအခါ ဗာရာဏသီျပည္၏ အေနာက္ နိဂံုးရြာ၌ သုဒႆနအမည္ရွိ္ေသာ ေယာက်္ားသည္ သုဇာတာအမည္ရွိေသာ ဇနီးႏွင့္ အတူ ေပါင္းသင္း ေနထိုင္၏။

သူတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံတြင္ သားသမီး ၃-ေယာက္ထြန္းကားသည္။ သုဇာတာသည္ သားသမီး ၃-ေယာက္ ေမြးဖြားေသာ္လည္း ရုပ္ရည္မက်၊ ႏုပ်ိဳ၏။ အလြန္လွပေခ်ာေမာ၏။ သုဒႆနသည္ ဇနီးသုဇာတာႏွင့္ သားသမီးတို႔ကို အလြန္ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုး၏။ ေကာင္းစြာ လုပ္ကိုင္ေကၽြးေမြး၏။ ထို႔အတူ သုဇာတာသည္လည္း ခင္ပြန္း သုဒႆနႏွင့္ သားသမီးတို႔ကို အလြန္ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုး၏။ ေကာင္းစြာ ျပဳစုလုပ္ေကၽြး၏။

 တစ္ေန႔သ၌ သုဒႆနႏွင့္ သုဇာတာတို႔သည္ ဗာရာဏသီျမိဳ႔ရွိ အေဆြအမ်ိဳးတို႔ကိုေတြ႔ရန္ လွည္းျဖင့္ အတူသြားၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ျဗဟၼဒတ္မင္းသည္ ဆင္စီးလ်က္ ျမိဳ႔ကို လွည့္သည္တြင္ သုဇာတာကို ျမင္ေလသည္။ အလြန္ႏွစ္သက္သျဖင့္ မင္းခ်င္းတစ္ေယာက္ကို ေစလိုက္သည္။ လင္ ရွိ-မရွိ ေမးေစသည္။

သုဇာတာကလည္း ကၽြန္မမွာ အိမ္ေထာင္ရွင္ ျဖစ္ပါသည္။ လွည္းေပၚတြင္ ခင္ပြန္းျဖစ္သူ အတူပါလာ ပါသည္-ဟူ၍ ေျပာျပသည္။ မင္းခ်င္းလည္း အျဖစ္မွန္ကို ေလွ်ာက္ထားသည္။ မင္းသည္ အက်င့္ပ်က္ေသာမင္း ျဖစ္ရကား လင္ရွိေသာ္လည္း သုဇာတာကို ရေအာင္ယူမည္ဟု ၾကံစည္သည္။ မင္းခ်င္းအား သုဇာတာတို႔၏လွည္း မည္သည့္အရပ္တြင္ ရပ္နားသည္ကို လိုက္၍ ၾကည့္ေစသည္။

ထို႔ေနာက္ မင္းသည္ ညအခါ၌ မင္းခ်င္းအား မိမိ၏ မကုိဋ္ေတာ္ကို သုဒႆန၏ လွည္းေပၚသို႔ တိတ္တဆိတ္ သြားေရာက္ခ်ထားေစသည္။ နံနက္မိုးေသာက္ေသာအခါ မွဴးမတ္တို႔အား ျမိဳ႔တံခါး ေလးမ်က္ႏွာကို ပိတ္၍ အထြက္အ၀င္ မရွိေအာင္ ျပဳၾက၊ မကိုဋ္ေတာ္ ေပ်ာက္သည္-ဟု ေၾကြးေၾကာ္၍ ရွာၾက-ဟူ၍ ေစသည္။

မွဴးမတ္တို႔သည္ မကိုဋ္ေတာ္ကို ရွာၾကသည္။ မၾကာမီပင္ သုဒႆနႏွင့္ သုဇာတာတို႔၏ လွည္းေပၚတြင္ မကိုဋ္ေတာ္ကို ေတြ႔သည္။ ထိုအခါ သုဒႆနကို ဖမ္းယူ၍ မင္းႀကီး၏လက္သို႔ အပ္သည္။

မင္းက-ဤသူခိုးကို သတ္မည္-ဟုဆိုကာ သုသာန္သို႔ ေခၚေဆာင္သြားေစသည္။ မိမိကုိယ္တိုင္သတ္ရန္ ဆင္စီး၍ ေနာက္မွလိုက္သြားသည္။ ထိုအခါ သုဇာတာသည္လည္း ငိုေၾကြးလ်က္ ေနာက္မွလိုက္သည္။ သုသာန္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ သုဇာတာက ငါ၏လင္သည္ ခိုးသူမဟုတ္၊ အျပစ္မရွိ၊ ငါ၏လင္သည္ ငါမွတစ္ပါး မည္သည့္မိန္းမကိုမွ် မက်ဴးလြန္၊ မေဖာက္ျပန္၊ သစၥာေစာင့္ထိန္းသူ ျဖစ္သည္။ မယားႏွင့္တကြ သားသမီးတို႔ကို မညႇဳိးငယ္ေစရ။ ေကာင္းစြာလုပ္ေကၽြး ေမြးျမဴသူ ျဖစ္သည္။ ငါသည္လည္း ငါ့လင္မွတစ္ပါး မည္သည့္ေယာက်္ား ႏွင့္မွ ေဖာက္ျပန္က်ဴးလြန္ျခင္း မရွိ။ ငါ့လင္ႏွင့္ ငါ့သားသမီးတို႔ကို ေကာင္းစြာျပဳစုေစာင့္ေရွာက္သူ ျဖစ္သည္။ ဤသစၥာအတိုင္း ဟုတ္မွန္ပါလွ်င္ ငါ့လင္ကို ကယ္သူ ေပၚပါေစသား-ဟု သစၥာဓိ႒ာန္ျပဳသည္။

သစၥာျပဳသည့္ တစ္ခဏအတြင္းမွာပင္ သိၾကားမင္း ဆင္းလာသည္။ ျဗဟၼဒတ္မင္းကို ဆင္ထက္မွ တြန္းခ်၍ သတ္လိုက္သည္။ သုဒႆနႏွင့္ သုဇာတာတို႔ကို ဆင္ေပၚသို႔ တင္သည္။ ကိုယ္တိုင္ပင္ ရာဇဘိသိက္ သြန္းေပး၍-ဟယ္ မွဴးမတ္ ျပည္သူတို႔ မတရားေသာမင္းကို ငါဖယ္ရွား၍ တရားေစာင့္ေသာသူကို ငါ မင္းေျမႇာက္လိုက္ျပီ။ သင္တို႔ ရိုေသစြာ အမႈထမ္းၾကေလာ့-ဟူ၍ ဆိုကာ ကြယ္ေပ်ာက္သြားေလသည္။

မွဴးမတ္ျပည္သူတို႔လည္း သုဒႆနမင္းကို ရိုေသစြာ ဆက္ဆံ၍ အမႈထမ္းၾကသည္။ မင္းအဆံုးမကို လိုက္နာၾကသည္။ သုဒႆနမင္းကလည္း မင္းက်င့္တရားဆယ္ပါးႏွင့္ အညီ မင္းျပဳရာ တစ္ျပည္လံုး သာယာျငိမ္းခ်မ္း ၾကည္ရႊင္ ၾကေလသည္။

က်မ္းကိုး။ ။ မဂၤလာသာရ ဒီပနီက်မ္း။

( မင္းယုေ၀)

( ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၀၂-ခု ဇူလိုင္လ)