( ၃ ) ပူေဇာ္ထိုက္သူကို ပူေဇာ္ျခင္း
ပူေဇာ္ထိုက္သူကို ပူေဇာ္ျခင္းသည္ မဂၤလာတစ္ပါး ျဖစ္သည္။
တစ္ရံေရာအခါ ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္ရွိ သူေဌးတဦး၏လယ္တြင္ သူဆင္းရဲပုဏၰသည္
သူရင္းငွါးအလုပ္ကို လုပ္ကိုင္သည္။ ပုဏၰ၌ ဇနီး-ဘာရိတာ ႏွင့္ သမီး-ဥတၱရာ တို႔ ရွိၾကသည္။
သူေဌး၏အိမ္ေနာက္ေဖး၌ မွီခိုေနထိုင္ၾကသည္။
တေစ္န႔သ၌ နကၡတ္ပြဲသဘင္ႀကီး က်ေရာက္သည္။ ျမိဳ႔သူျမိဳ႔သားမ်ားသည္
ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဆင္ႏႊဲၾကေသာ္လည္း ပုဏၰမွာ မဆင္ႏႊဲ။ လယ္သို႔ဆင္း၍ လယ္ထြန္သည္။ ထိုစဥ္ အရွင္သာရိပုတၱရာ
ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္သည္ ပုဏၰလယ္ထြန္ရာသို႔ ၾကြလာျပီး ရပ္ေတာ္မူသည္။ ပုဏၰသည္ အရွင္ျမတ္အတြက္
မ်က္ႏွာသစ္ေရႏွင့္ တံပူကို ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းပူေဇာ္သည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ ဇနီး-ဘာရိတာသည္ ပုဏၰထံ ထမင္းလာပို႔သည္။ လမ္းတြင္
အရွင္သာရိပုတၱရာကို ဖူးေတြ႔ရာ သဒၶါတရားေပါက္သျဖင့္ ပါလာေသာထမင္းတို႔ကို မေထရ္ျမတ္အား
လွဴဒါန္းပူေဇာ္လိုက္သည္။ ထမင္းအားလံုးကို ဆက္ကပ္လိုက္သျဖင့္ ဘာရိတာသည္ အိမ္သို႔ တစ္ဖန္ျပန္၍
ထမင္းဟင္းခ်က္သည္။ ျပီးမွ ပုဏၰထံ ထမင္းပို႔ရန္ ျပန္လာသည္။
အခ်ိန္ေနာက္က်သျဖင့္ ပုဏၰသည္ ထမင္းစားရန္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနသည္။
ဘာရိတာက အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ ပုဏၰသည္ ၀န္တိုျခင္းမျဖစ္။ ဆြမ္းဒါနထူးအတြက္ ၀မ္းေျမာက္အားရျဖစ္ခဲ့သည္။
ထိုသို႔ အရွင္သာရိပုတၱရာ ရဟႏၲာျမတ္အား သဒၶါၾကည္ျဖဴစြာ ဆြမ္းလွဴဒါန္းပူေဇာ္ရေသာ
အက်ိဳးေၾကာင့္ ပုဏၰထြန္ခဲ့ေသာ ထြန္ဆိုင္၊ ထြန္ခဲ အားလံုး ေရႊတံုးမ်ားအျဖစ္သို႔ ကူးေျပာင္းသြားေလသည္။
သူဆင္းရဲပုဏၰ မိသားစုသည္ သူေဌးျဖစ္သြားၾကသည္။ ဘုရင္ကလည္း
ပုဏၰကို သူေဌးဘြဲ႔ေပး၍ ထပ္မံခ်ီးေျမႇာက္သည္။ ပုဏၰတို႔ မိသားစုသည္ ပူေဇာ္ထိုက္သူကို
ပူေဇာ္ျခင္း တည္းဟူေသာ မဂၤလာကို က်င့္သံုးသျဖင့္ မ်က္ေမွာက္ဘ၀မွာပင္ အက်ိဳးထူးမ်ား
ရရွိသြားေလသည္။
အကိုး။ (၁) မဟာဗုဒၶ၀င္ (ဆရာေတာ္ႀကီး ဦး၀ိစိတၱသာရာဘိ၀ံသ)
(၂) ဓမၼပဒ၊ ဥတၱရာဥပါသိကာမ၀တၳဳ)
No comments:
Post a Comment